عفونت‌های بیمارستانی
هرساله بیش از یک میلیون نفر در حالی که برای درمان بیماری‌های دیگر در بیمارستان پذیرش می‌شوند، دچار عفونت‌هایی می‌گردند. اگر چه بسیاری از بیمارستان‌ها در حال آماده سازی برای مبارزه با این شرایط هستند ولی هنوز هم از بین
ترجمه و تألیف: حمید وثیق زاده انصاری
منبع:راسخون
منبع:راسخون
هرساله بیش از یک میلیون نفر در حالی که برای درمان بیماری‌های دیگر در بیمارستان پذیرش می‌شوند، دچار عفونت‌هایی می‌گردند. اگر چه بسیاری از بیمارستان‌ها در حال آماده سازی برای مبارزه با این شرایط هستند ولی هنوز هم از بین بردن عفونت‌های بیمارستانی به صورت کامل امکان پذیر نیست.
در بسیاری از کشورها (اعم از توسعه یافته و در حال توسعه)، پزشکان و کار کنان بیمارستان برای جلو گیری از هر نوع احتمال عفونت در زمان بستری شدن بیمار آموزش می‌بینند. با این وجود، آگاه کردن بیماران و افراد ملاقات کننده، از این موقعیت‌ها و آموزش آنها برای جلو گیری از چنین عفونت‌هایی بسیار حائز اهمیت است.
عفونت بیماریی است که یک فرد سالم از طریق هر وسیله‌ای (مانند لمس یک شی‌ء یا فرد آلوده، از طریق استنشاق هوای آلوده به میکروب یا باکتری‌های بیماری‌زا و یا از طریق مایعات بدن که حاوی میکروب‌ها، ویروس‌ها، انگل‌ها یا باکتری‌هایی که باعث بروز بیماری در یک فرد سالم می‌گردند) به آن مبتلا می‌شود. عفونت‌هایی که در بیمارستان‌ها رخ می‌دهند با نام عفونت‌های بیمارستانی شناخته می‌شوند (HAI). آنها به طور عمده شامل عفونت ریه‌ها، خون، پوست، دستگاه ادراری و غیره می‌باشند.
عوامل دیگری نیز به این شرایط کمک می‌کنند شامل: ماندن طولانی بیمار در بیمارستان، استفاده از روش‌ها و ابزار غیر بهداشتی در عمل جراحی یا هر درمان دیگر، استفاده‌ی نادرست از داروها از جمله استفاده بیشتر یا کمتر از آنتی بیوتیک‌ها که ممکن است منجر به افزایش مقاومت باکتری به این داروها گردد، عدم رعایت بهداشت و غیره.
استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین(MRSA): رایج‌ترین باکتریی است که از طریق عفونت گسترش می‌یابد. این باکتری در پوست و سایر قسمت‌های بدن مانند بینی افراد یافت می‌شود. باکتریMRSA از طریق زخم یا بریدگی به بدن فرد وارد می‌شود و او را آلوده می‌کند. باکتری MRSA در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک‌ها مقاوم است در نتیجه درمان عفونت حاصل از این باکتری بسیار دشوار است. MRSA یکی از شایع‌ترین عفونت‌هایی است که فرد در مدت زمان بستری در بیمارستان به آن دچار می‌شود.
انتروکوک مقاوم به وانکو مایسین(VRE): این باکتری، دستگاه ادراری، روده یا جریان خون بیمار را آلوده می‌کند. این باکتری هنگام مصرف گوشت یا تماس با حیوان حامل باکتری، از طریق زخم‌ها یا بریدگی‌ها وارد بدن بیمار می‌شود و تا زمان مصرف آنتی بیوتیک به حالت نهفته باقی می‌ماند. این نوع از عفونت اغلب در زمان بستری شدن بیمار رخ می‌دهد.
عفونت باکتری مولد آنزیم ای اس بی ال(ESBL): این باکتری از طریق مدفوع فرد آلوده انتقال می‌یابد. بدترین چیز در مورد باکتری‌های مولد ای اس بی ال این است که آنها می‌توانند روش‌های تولید ای اس بی ال را به باکتری‌های دیگر انتقال دهند (آنزیم‌های بتالاکتاماز طیف گسترده، آنزیم‌هایی هستند که به وسیله‌ی باکتری‌ها تولید و باعث تسریع واکنش‌های بیو شیمیایی در بدن می‌شوند که منجر به عوارض پزشکی می گردد) و گونه‌های این باکتری‌ها به سرعت در برابر آنتی بیوتیک‌های رایج مقاوم می‌شوند. عفونت باکتری‌های مولد ای اس بی ال نیز از جمله‌ی رایج‌ترین عفونت‌های بیمارستانی به شمار می‌روند.
ذات الریه، که قبلاً ذکر شد یکی از رایج‌ترین عفونت‌های بیمارستانی به شمار می‌رود.
پسودوموناس آئروژینوزا: یکی از بد نام‌ترین پاتوژن‌هایی است که در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک‌های مورد استفاده مقاومت می‌کند، و می‌تواند باعث آندوکاردیت‌ها (عفونت درون شامه‌ی قلب)، عفونت‌های گوارشی و عفونت‌های دستگاه تنفسی در بیماران گردد.
اطمینان حاصل کنید که تجهیزات استفاده شده در طول درمان به درستی سترون می‌شوند و کسی که بیمار را درمان می‌کند از دست کش استفاده می‌کند و قبل و بعد از معاینه و درمان دست‌های خود را می‌شوید.
با پزشک خود درباره‌ی بیماریی که به آن مبتلا هستید (یا بیمار دیگربه ان مبتلا است) و سابقه‌ی پزشکی خود گفتگو کنید چرا که ممکن است او را در درک و تأیید درمان و مراقبت از عفونت‌های احتمالی یاری کند.
اگر فردی از باز دید کنندگان در حال حاضر به بیماریی مبتلا است که می‌تواند منجر به عفونت بیمار در بیمارستان شود در چنین حالتی باید از وی درخواست کنید تا از بیمار دیدار نکند مگر این که بیماری وی مسری نباشد.
بیمارانی که به بیماری‌های مسری مبتلا هستند باید جدا از دیگران نگه داری شوند و کارهای لازم به منظور قرنطینه کردن بیمار باید انجام گردند.
در بسیاری از کشورها (اعم از توسعه یافته و در حال توسعه)، پزشکان و کار کنان بیمارستان برای جلو گیری از هر نوع احتمال عفونت در زمان بستری شدن بیمار آموزش می‌بینند. با این وجود، آگاه کردن بیماران و افراد ملاقات کننده، از این موقعیت‌ها و آموزش آنها برای جلو گیری از چنین عفونت‌هایی بسیار حائز اهمیت است.
عفونت بیماریی است که یک فرد سالم از طریق هر وسیله‌ای (مانند لمس یک شی‌ء یا فرد آلوده، از طریق استنشاق هوای آلوده به میکروب یا باکتری‌های بیماری‌زا و یا از طریق مایعات بدن که حاوی میکروب‌ها، ویروس‌ها، انگل‌ها یا باکتری‌هایی که باعث بروز بیماری در یک فرد سالم می‌گردند) به آن مبتلا می‌شود. عفونت‌هایی که در بیمارستان‌ها رخ می‌دهند با نام عفونت‌های بیمارستانی شناخته می‌شوند (HAI). آنها به طور عمده شامل عفونت ریه‌ها، خون، پوست، دستگاه ادراری و غیره می‌باشند.
چه کسی می‌تواند به عفونت بیمارستانی دچار شود؟
هر بیماری که در بیمارستان بستری می‌شود شانس ابتلا به عفونت‌های بیمارستانی را دارد. همان گونه که در بالا ذکر شد، افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند (افرادی که از بیماری‌های ضعف سیستم ایمنی مانند ایدز یا بیماری‌های دیگری که سیستم ایمنی را تضعیف می‌کنند رنج می‌برند) بیشتر در برابر چنین بیماری‌هایی آسیب پذیرند. نه تنها بیماران بستری شده در بیمارستان بلکه افراد ملاقات کننده نیز در معرض خطر ابتلا به عفونت‌های بیمارستانی قرار دارند.عوامل دیگری نیز به این شرایط کمک می‌کنند شامل: ماندن طولانی بیمار در بیمارستان، استفاده از روش‌ها و ابزار غیر بهداشتی در عمل جراحی یا هر درمان دیگر، استفاده‌ی نادرست از داروها از جمله استفاده بیشتر یا کمتر از آنتی بیوتیک‌ها که ممکن است منجر به افزایش مقاومت باکتری به این داروها گردد، عدم رعایت بهداشت و غیره.
رایج‌ترین عفونت‌های بیمارستانی کدامند؟
در بین بیماران، ابتلا به عفونت‌های جریان خون، ذات الریه، عفونت ریه‌ها و زخم‌ها و غیره در زمان بستری شدن بسیار شایع می‌باشند. در زیر به چند نمونه از رایج‌ترین عفونت‌های بیمارستانی اشاره می‌شود:استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین(MRSA): رایج‌ترین باکتریی است که از طریق عفونت گسترش می‌یابد. این باکتری در پوست و سایر قسمت‌های بدن مانند بینی افراد یافت می‌شود. باکتریMRSA از طریق زخم یا بریدگی به بدن فرد وارد می‌شود و او را آلوده می‌کند. باکتری MRSA در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک‌ها مقاوم است در نتیجه درمان عفونت حاصل از این باکتری بسیار دشوار است. MRSA یکی از شایع‌ترین عفونت‌هایی است که فرد در مدت زمان بستری در بیمارستان به آن دچار می‌شود.
انتروکوک مقاوم به وانکو مایسین(VRE): این باکتری، دستگاه ادراری، روده یا جریان خون بیمار را آلوده می‌کند. این باکتری هنگام مصرف گوشت یا تماس با حیوان حامل باکتری، از طریق زخم‌ها یا بریدگی‌ها وارد بدن بیمار می‌شود و تا زمان مصرف آنتی بیوتیک به حالت نهفته باقی می‌ماند. این نوع از عفونت اغلب در زمان بستری شدن بیمار رخ می‌دهد.
عفونت باکتری مولد آنزیم ای اس بی ال(ESBL): این باکتری از طریق مدفوع فرد آلوده انتقال می‌یابد. بدترین چیز در مورد باکتری‌های مولد ای اس بی ال این است که آنها می‌توانند روش‌های تولید ای اس بی ال را به باکتری‌های دیگر انتقال دهند (آنزیم‌های بتالاکتاماز طیف گسترده، آنزیم‌هایی هستند که به وسیله‌ی باکتری‌ها تولید و باعث تسریع واکنش‌های بیو شیمیایی در بدن می‌شوند که منجر به عوارض پزشکی می گردد) و گونه‌های این باکتری‌ها به سرعت در برابر آنتی بیوتیک‌های رایج مقاوم می‌شوند. عفونت باکتری‌های مولد ای اس بی ال نیز از جمله‌ی رایج‌ترین عفونت‌های بیمارستانی به شمار می‌روند.
ذات الریه، که قبلاً ذکر شد یکی از رایج‌ترین عفونت‌های بیمارستانی به شمار می‌رود.
پسودوموناس آئروژینوزا: یکی از بد نام‌ترین پاتوژن‌هایی است که در برابر بسیاری از آنتی بیوتیک‌های مورد استفاده مقاومت می‌کند، و می‌تواند باعث آندوکاردیت‌ها (عفونت درون شامه‌ی قلب)، عفونت‌های گوارشی و عفونت‌های دستگاه تنفسی در بیماران گردد.
اقدامات احتیاطی لازم:
مطمئن باشید بیمارستانی که بیمار در آن بستری شده است سیاست‌های بهداشتی دقیق را دنبال می‌کند و کارکنان بیمارستان نیز آنها را درک و پیروی می‌کنند.اطمینان حاصل کنید که تجهیزات استفاده شده در طول درمان به درستی سترون می‌شوند و کسی که بیمار را درمان می‌کند از دست کش استفاده می‌کند و قبل و بعد از معاینه و درمان دست‌های خود را می‌شوید.
با پزشک خود درباره‌ی بیماریی که به آن مبتلا هستید (یا بیمار دیگربه ان مبتلا است) و سابقه‌ی پزشکی خود گفتگو کنید چرا که ممکن است او را در درک و تأیید درمان و مراقبت از عفونت‌های احتمالی یاری کند.
اگر فردی از باز دید کنندگان در حال حاضر به بیماریی مبتلا است که می‌تواند منجر به عفونت بیمار در بیمارستان شود در چنین حالتی باید از وی درخواست کنید تا از بیمار دیدار نکند مگر این که بیماری وی مسری نباشد.
بیمارانی که به بیماری‌های مسری مبتلا هستند باید جدا از دیگران نگه داری شوند و کارهای لازم به منظور قرنطینه کردن بیمار باید انجام گردند.
/ج
مقالات مرتبط
تازه های مقالات
ارسال نظر
در ارسال نظر شما خطایی رخ داده است
کاربر گرامی، ضمن تشکر از شما نظر شما با موفقیت ثبت گردید. و پس از تائید در فهرست نظرات نمایش داده می شود
نام :
ایمیل :
نظرات کاربران
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}